Z tą częścią miasta autor jest mocno i sentymentalnie związany, bowiem tu wyrastał i tu stale zamieszkuje.
Strofy Wojciecha Sobańca wyrażają poczucie silnej więzi, emocjonalnej i społecznej z bojarskim zakątkiem, jego architekturą, przyrodą, kulturą i tradycją.
Są nostalgicznym wspomnieniem miejsca, kórego prawie już nie ma.Liczne metafory, będące zarazem wizualizacją minionej epoki, przenoszą czytelnika w klimat odległych lat, dobrze zapamiętanych przez autora.

Zapraszają na spacer po starych bojarskich ulicach, wchodzą do barwnych, pełnych życia ogrodów i na gwarne podwórka.Wrażliwość autora dotyka zjawisk często niezauważanych przez zwykłych ludzi. Podpatrzone przez niego obrazy przedstawiają klimaty codziennego życia ludzi z Bojar, pogrążonych w swoich zajęciach.”

Dr Zbigniew Tomasz Klimaszewski